Słowo 'erekcja' pochodzi z łacińskiego wyrażenia 'erectio' i oznacza 'wzwód'. Określenie to stosuje się najczęściej mając na myśli erekcję u mężczyzny. Aby doszło do aktywacji ośrodka odpowiedzialnego za wzwód (znajdującego się w rdzeniu kręgowym), konieczna jest stymulacja. Najczęściej jest to mechaniczne pobudzanie przez dotyk, choć zdarza się, że za erekcję odpowiedzialne są także czynniki psychogenne. Wśród nich wyróżnia się na przykład wyobraźnię czy zapach.

       Podczas erekcji następuje zwiększona produkcja tlenku azotu przez znajdujące się w penisie zakończenia nerwowe. Jest to przyczyna rozszerzania się tętnic, co w rezultacie powoduje zwiększony dopływ krwi do prącia. Penis wyposażony jest w tzw. ciała jamiste. To właśnie w nich gromadzi się krew, a dzięki temu zjawisku możliwe jest powiększenie prącia. Wypełnione krwią ciała jamiste twardnieją do tego stopnia, że penis się unosi.

       Erekcja u zdrowego mężczyzny przebiega w trzech etapach. Pierwszy z nich to emisja nasienia. Polega ona na napływie nasienia do tylnej części cewki moczowej. Kolejnym etapem jest ejakulacja, która popularnie nazywana jest wytryskiem. Zjawisko to polega na wyrzuceniu nasienia z organizmu mężczyzny na zewnątrz. Szczytowym momentem, tak emisji nasienia jak i ejakulacji jest trzecia faza erekcji, czyli orgazm, który jest jednocześnie chwilą największego podniecenia seksualnego.

       Powrót do pierwotnego stanu penisa zapewniają bodźce z układu nerwowego oraz odpływ krwi z ciał jamistych.

       Wzwód jest konicznym elementem do odbycia fizjologicznego stosunku płciowego. Zaburzenia tego procesu nazywane są nie bez kozery impotencją, co z łaciny tłumaczy się jako 'niemoc', 'bezsilność'.

       Poruszając zagadnienie erekcji nie można również zapominać o tzw. erekcji spontanicznej. Jej przyczyny nie są znane. Najczęściej dochodzi do niej tuż po przebudzeniu, przy przenoszeniu dużych ciężarów, podczas oddawania kału czy wreszcie przy silnej potrzebie oddania moczu.

       Istnieje jednak wiele zaburzeń erekcji. Wśród nich, około 85% stanowią czynniki fizyczne (cukrzyca, zaburzenia hormonalne, choroby serca bądź układu nerwowego). Czynniki psychologiczne dotyczą 10% mężczyzn z zaburzeniami erekcji (stres, depresja, problemy w związku). Pozostałe 5% to przypadki osób, których przyczyny zaburzeń nie są znane.